BANITA

„Jam Jacek Dydynski, kiedys szlachcic, polski pan.
Teraz banita wyjety spod prawa!
Tyle znaczylem, co szabla, ktora najmowalem za zloto magnatow.
Dzis nie mam nic!
Dworu, rodziny… Stracilem mlodosc w zwadach, pojedynkach.
Wzgardzony, wysmiewany, oddaje szable, co kiedys sluzyla hetmanom – na uslugi pieknej kurtyzany.
Stworzenia – jak mowia – bez duszy. Zabic je – ot jak swiece zgasic.
Ja jednak wiem, ze to nieprawda…
Bo zamienilem szlachecka fantazje…
Na milosc ladacznicy.
Dzis zagram o nia w kosci z sama pania Smiercia”.