BOLIWIA Narzeczona Wiezienie i Cudze Wesele

“Autor uwaza, ze podroz jest piekna tylko wtedy, gdy ma sie okazje zaprzyjaznic z tubylcami oraz na wlasnej skorze poznac realia danego kraju. W jego opinii wedrowka zyskuje prawdziwa wartosc, kiedy jest nie tylko sposobem na chwytanie pieknych chwil, ale rowniez szansa na to, aby dac cos od siebie lokalnym mieszkancom.
Dlatego zglosil sie na wolontariat w… boliwijskim wiezieniu. Spedzil tam szesc miesiecy. Mial w zwiazku z tym okazje powitac Nowy Rok w boliwijskiej dzungli, uczestniczyc w tradycyjnym weselu, poznac sekrety kopalni w Potosí czy wziac udzial w karnawalowej zabawie w Oruro.
Obejrzal tez mecz na najwyzej polozonym stadionie swiata, zaprowadzil do wioski stado lam i… spotkal kajmana w drodze do toalety. Doskonale poznal trudy zycia w Andach.
Podrozowal bez pospiechu, rozmawial z mieszkancami, doswiadczyl wielu radosnych chwil, ale byl tez swiadkiem ludzkich tragedii. A poniewaz – zupelnie nieplanowanie – zakochal sie po uszy w rodowitej Peruwiance, na jego szlaku znalazlo sie rowniez Peru. Nieraz zgubil sie w miejskiej dzungli Limy, na pewien czas stal sie czlonkiem peruwianskiej rodziny i zrozumial, ze zeby zrobic dobry uczynek, niekoniecznie trzeba wiezc relikwie przez pol swiata – wystarczy dac napiwek…
Mozna tez na przyklad wyposazyc w niezbedne pomoce i zabawki meksykanskie przedszkole polozone na zboczu wulkanu, co autor chetnie uczynil. Czas spedzony w Meksyku to tez rozmowa z przemytnikiem kokainy, przypadkowy zatarg z czlonkami kolumbijskiego gangu oraz skrzynka piwa wypita wsrod Indian Lakandonow w tamtejszej dzungli”.