W powszechnej ΕwiadomoΕci Roman Bratny jest przede wszystkim autorem “KolumbΓ³w” β fundamentalnej powieΕci, ktΓ³ra na dziesiΔciolecia uksztaΕtowaΕa obraz powstania warszawskiego i wojennej generacji dwudziestolatkΓ³w. Emil Marat przyglΔ da siΔ jednak caΕej twΓ³rczoΕci pisarza βolbrzymiej, niejednokrotnie zaskakujΔ cej, dobrej, ale i bardzo sΕabej, bo w niej Bratny zdawaΕ siΔ wrΔcz wΕciekle walczyΔ z mitem, do ktΓ³rego stworzenia sam siΔ przyczyniΕ.
W wartkiej biografii Emil Marat przeprowadza czytelnikΓ³w przez ΕΌyciowe ewolucje pisarza. Poeta, prozaik, powstaniec, podczas wojny β nacjonalista, po wojnie β komunista. Gdy byΕ mΕody, wierzyΕ w siΕΔ, potem siΔ jej baΕ. WydawaΕo mu siΔ, ΕΌe pokonaΔ moΕΌna tylko βmaΕe zΕoβ, a to wielkie, historyczne jest prawem dziejΓ³w, ΕΌe ΕΌaden zryw z nim nie wygra. SwojΔ twΓ³rczoΕciΔ chciaΕ przekonywaΔ do tego innych. Z czasem zdawaΕ siΔ zapominaΔ, co jest celem, a co Εrodkiem, ktΓ³ry do tego prowadzi β ΕΌyΕ w zΕudzeniu wiecznej racji i w wygodzie PRL-owskiej literackiej gwiazdy.
Poza tym znakomity kumpel, wykorzystujΔ cy swojΔ pozycjΔ, by pomagaΔ przyjacioΕom i znajomym. Dla mΕodszego brata niemal bΓ³g. A takΕΌe kobieciarz i niezbyt dobry ojciec, ktΓ³ry ostatnie lata spΔdziΕ gdzieΕ na zagubionej mazurskiej wsi.
Emil Marat β przybliΕΌajΔ c ΕΌycie i twΓ³rczoΕΔ Bratnego β pokazuje, skΔ d wywiΓ³dΕ siΔ najpoczytniejszy polski pisarz czterdziestu powojennych lat i co z jego twΓ³rczoΕci pozostaΕo dzisiaj.