“Czlowiek w poszukiwaniu sensu Viktora E. Frankla to jedna z najbardziej wplywowych ksiazek w literaturze psychiatrycznej od czasu Freuda. Zaczyna sie od dlugiego, suchego i gleboko poruszajacego osobistego eseju o piecioletnim pobycie Frankla w Auschwitz i innych obozach koncentracyjnych i jego wysilkach w tym czasie, by znalezc powody do zycia.
Druga czesc ksiazki opisuje metody psychoterapeutyczne, ktore Frankl opracowal jako pierwszy na bazie swoich doswiadczen z obozow. Freud uwazal, ze zyciem czlowieka rzadzi poped seksualny i pokusy. Frankl z kolei wierzy, ze najglebszym popedem czlowieka jest poszukiwanie sensu i celu. Logoterapia Frankla zatem bardziej przystaje do zachodnich religii niz freudeowskiej psychoterapii”.
