“Dekameron” to zbior stu opowiesci, ktore w ciagu dziesieciu dni 1348 roku opowiada sobie grupa dziesieciu szlachetnie urodzonych florentczykow (siedem pan i trzech mlodziencow), ktorzy schronili sie przed zaraza w okolicach Florencji. Kazdy dzien mial swoj temat zadany przez kolejno wybieranych „krola” lub „krolowa”.
Nowele stanowia opis obyczajow w epoce wloskiego renesansu, dajac wyraz z jednej strony bujnemu zyciu, pelnemu milosci i przygod erotycznych, z drugiej zas wyrazajac podziw dla inteligencji, sprawnosci ludzkiego umyslu, bystrosci i sprytu. Glownym motywem opowiadan jest milosc: malzenska i pozamalzenska, zmyslowa i platoniczna, tragiczna i idylliczna”.
