DZIECI DIUNY Kroniki Diuny vol 3 (Children of Dune)

“– Widzisz — zadudnil basowy glos – to tylko ja, twoj dziadek ze strony matki. Znasz mnie. Bylem baronem Vladimirem Harkonnenem.
– Ty… ty nie zyjesz! – wydyszala.
– Alez oczywiscie, kochanie! Wiekszosc z nas, obecnych w tobie, nie zyje. Ale tak naprawde zadne z nich nie pragnie ci pomoc. One cie nie rozumieja.
– Odejdz — poprosila. – Och, blagam cie, odejdz.
– Przeciez ty potrzebujesz pomocy, wnuczko.
„Wyglada niezwykle” – pomyslala Alia, ogladajac projekcje barona na ekranie zamknietych powiek.
– Chetnie ci pomoge – kusil. – Tutaj reszta walczylaby tylko, zeby przejac twoja swiadomosc. Kazde z nich probowaloby cie wyrugowac. Ja natomiast… ja pragne jedynie maciupkiego kacika dla siebie.
Uplynelo dziewiec lat, odkad oslepiony Paul Muad’Dib wyruszyl samotnie na pustynie na spotkanie z Szej-huludem. W tym czasie rzady w Imperium sprawowala jego siostra Alia. Na drodze opetanej regentce wciaz jednak stoja prawowici nastepcy Paula – Leto i Ganima. Kilkuletnie dzieci sa tez zagrozeniem dla rodu Corrinow, odwiecznego wroga Atrydow, chcacego ponownie zasiasc na Tronie Zlotego Lwa.
Bliznieta, ktorym takze grozi opetanie, podejmuja beznadziejna, zdawaloby sie, walke na kilku frontach jednoczesnie. Tymczasem na Arrakis pojawia sie charyzmatyczny niewidomy Kaznodzieja, ktory bardzo przypomina ich zmarlego ojca…”