DZIECI WYGNANE Tulacze losy malych Polakow w czasie II wojny swiatowej

“Dziewiecioletni Mirek, trzyletnia Ola, piecioletni Romek, osmioletnia Marysia.
Dzieci rodzace sie w bydlecych wagonach w drodze na Syberie.
Dzieci umierajace z zimna, pragnienia, wycienczenia, wyrzucane z transportu na kolejowy nasyp.
Dzieci pracujace w tajdze przy wyrebie lasu, walczace o chleb.
Dzieci osierocone, ktorym przyszlo odgrywac role matek i ojcow dla swych mlodszych siostr i braci.
Dzieci odwazne i niezlomne, ktore ocalily siebie i bliskich z sowieckiego piekla. Przeszly z armia Andersa jej zolnierska odyseje, trafily do Iranu, Afryki, Indii i Nowej Zelandii.
Polskie dzieci, ktorym wydarto dziecinstwo, pamietaja wojne inaczej niz dorosli. Lektura ich wspomnien porusza, budzi sprzeciw wobec sowieckiego zbydlecenia i podziw dla heroizmu malych Polakow.
Nie uciekalismy z kraju, ale do niego przez caly swiat wracalismy. O polska niepodleglosc nasi zolnierze walczyli na wszystkich frontach. To byli wiezniowie sowieckich lagrow i posiolkow – wynedzniali, ale kazda droga do Polski szli. Walczyli w nadziei, ze wroca do domu, na Kresy. Ich i nasza droga do domu usiana jest krzyzami – wsrod nich nie ma krzyza mojego ojca. Ilu takich krzyzy brakuje?”