“W tej demonicznej sile atrakcyjnosci traktatu Machiavellego, nie slabnacej pomimo zmian w stosunkach politycznych i pogladach na sprawy panstwowe, lezy wyrazny dowod, ze nie mozna go uwazac wylacznie za zbior rad praktycznych, udzielanych Juliuszowi czy Wawrzyncowi Medyceuszom. Przedstawia on nie tylko polityczne interesy jako obraz epoki, w ktorej powstal, lecz takze ma znaczenie ogolnoludzkie, niezalezne od ducha czasu.
Machiavelli to nie tylko polityk Odrodzenia i historyk, lecz zarazem psycholog, ktory poruszajac zagadnienia zarowno dzisiaj, jak w XVI wieku zywotne, siegnac potrafil do glebi natury ludzkiej i ponurym swiatlem oswietlil jedna jej strone – egoizm, ktory spostrzegl we wszystkich postaciach historycznych, jako stala ich wlasciwosc. Liczyc sie tez z nia musi kazda realna polityka. – (Z Przedmowy tlumacza)
