PowieΕΔ jest ironicznym portretem artysty z czasΓ³w mΕodoΕci, dojrzewajΔ cego w peerelowskiej rzeczywistoΕci schyΕku lat szeΕΔdziesiΔ tych.
Narrator opowiada o swoich latach nauki i o fascynacji starszΔ od niego, piΔknΔ , tajemniczΔ kobietΔ , ktΓ³ra uczyΕa go francuskiego i daΕa mu lekcjΔ wolnoΕci. Jest to zarazem opowieΕΔ o potrzebie marzenia, o wierze w siΕΔ SΕowa i o naturze mitu, a takΕΌe rozrachunek z epokΔ peerelu.
Tradycyjna narracja, nie pozbawiona wΔ tku sensacyjnego, skrzy siΔ humorem, oczarowuje i wzrusza.
