MADROSC JAK ROZKOSZ

“Zuzanna Ginczanka (1917-1944) – ikona zycia literackiego miedzywojennej cyganerii i wybitna poetka, dlugo zapomniana i niedoceniona. Niewiele jest gwiazd, ktore jasnieja mocno na firmamencie polskiej literatury, chociaz los okazal sie dla nich tak okrutny. Z triumfem zdobywala poetyckie laury jako jedno z mlodych pior zwiazanych z najwazniejszymi pismami epoki, jak „Wiadomosci Literackie” i „Szpilki”.
Protegowana Juliana Tuwima, ulubienica kaprysnego w towarzystwie Witolda Gombrowicza – w antysemickiej Warszawie lat trzydziestych oddalala zagrozenie, zwiazane z zydowskim pochodzeniem, bedac magnetyczna gwiazda zycia kawiarnianego stolicy. Jej spiewna poezja, geste, transowe obrazy zmyslowosci szybko z afirmacji zamieniaja sie w poczucie zagrozenia i katastrofy. Po dlugim okresie ukrywania sie, zginela tragicznie, jako ofiara Zaglady, tuz przed koncem wojny. Jej jedyny wydany przed wojna tomik O centaurach (1936) oraz utwory rozproszone w czasopismach i rekopisach stanowia przejmujacy zapis kreacyjnej sily witalnej oraz oporu zarowno wobec wykluczajacych mechanizmow kultury, jak i tragizmu historii.
Legenda pieknej Sulamitki, gwiazdy Syjonu o oczach roznego koloru, to w polskiej poezji miejsce szczegolne. Niniejszy tomik wydobywa kobiecy rodowod jej poezji jako zrodlo pulsujacej sily, zaprasza czytelniczki i czytelnikow do nowego projektu widzenia kultury i przewartosciowania jej znaczen”.