Nadzieja jest jak pierwszy powiew wiosny: serce jeszcze zmroΕΌone, ale w duszy juΕΌ kieΕkuje jasny promieΕβ¦
MaΕa, samotna dziewczynka, i pΓ³Εdziki chΕopiec, odrzucony przez rΓ³wieΕnikΓ³w: tych dwoje odnajduje siΔ w mrocznym Εwiecie, gdzie doroΕli, zamiast kochaΔ – raniΔ . Dzieci majΔ tylko siebie, ale los nie jest Εaskawy i rozdziela je na dΕugie lata.
Nadzieja to powrΓ³t do domu, uΕmiech po nocy peΕnej Εez, wiara w to, ΕΌe jest gdzieΕ Εwiat, w ktΓ³rym przyjaΕΊΕ jest przyjaΕΊniΔ , a kochanie, kochaniemβ¦
Wzgardzona piΔknoΕΔ, Liliana i Aleksiej, ktΓ³ry z dzikiego dziecka wyrΓ³sΕ na mΔ drego, szlachetnego mΔΕΌczyznΔ, ponownie siΔ spotykajΔ . Uczucia, jakie ich ΕΔ czΔ : miΕoΕΔ i nienawiΕΔ, sΔ silniejsze od przeznaczenia. Ona potrafi go tylko raniΔ, on nie umie o niej zapomnieΔ. Ona, Lilith, jest jak ogieΕ, on – jak Δma. MiΕoΕΔ staje siΔ obsesjΔ , przeznaczenie zmienia siΔ w fatum, a Liliana i Aleksiej nie potrafiΔ , a moΕΌe nie chcΔ siΔ temu przeciwstawiΔ.
Pozostaje tylko Nadziejaβ¦
Katarzyna Michalak oddaje do naszych rΔ k poruszajΔ cΔ opowieΕΔ o samotnoΕci, ktΓ³rej doΕwiadcza niejedna z nas, o miΕoΕci, ktΓ³ra przezwyciΔΕΌa wszystko, i nienawiΕci, ktΓ³ra wszystko potrafi zniszczyΔ.
