Lata Polski Ludowej nie sΔ Εatwe dla nikogo, nie inaczej jest u StoltmanΓ³w. UrzΔ d BezpieczeΕstwa depcze im po piΔtach, a kariera zawodowa uzaleΕΌniona jest od przystΔ pienia do partii. Zofka zaczyna pracΔ w Stoczni GdaΕskiej, ale przeszΕoΕΔ nie daje o sobie zapomnieΔ. Czy odwaΕΌy siΔ wreszcie wrΓ³ciΔ w rodzinne strony? W stoczni pracuje rΓ³wnieΕΌ TΓ³na, ktΓ³ry angaΕΌuje siΔ w dziaΕalnoΕΔ antykomunistycznΔ . ChoΔ zdaje siΔ, ΕΌe wreszcie odnalazΕ szczΔΕcie w miΕoΕci, przeΕladuje go trauma dorastania bez ojca i zniszczonej wojnΔ mΕodoΕci. Mundek ukΕada sobie ΕΌycie w Nowej Hucie, a Stazyjka wchodzi w konflikt z matkΔ , co bΔdzie mieΔ tragiczne skutki. Samborowi grozi niebezpieczeΕstwo, wiΔc ucieka z Berlina, ale szybko siΔ okazuje, ΕΌe kto raz wszedΕ na przestΔpczΔ ΕcieΕΌkΔ, ten Εatwo z niej nie zejdzie. Tymczasem po Pomieczynie krΔ ΕΌy czΕowiek z siekierΔ . Czy to moΕΌliwe, ΕΌe zabΓ³jca Bernarda Stoltmana jeszcze ΕΌyje i wciΔ ΕΌ nie powiedziaΕ ostatniego sΕowa?
Daria Kaszubowska snuje swojΔ sagΔ w rytmie muskanych powiewem wiatru ΕanΓ³w zboΕΌa. Odmalowuje wielobarwny niczym ukwiecona ΕΔ ka obraz krainy, w ktΓ³rej sielska sceneria staje siΔ tΕem wielu dramatΓ³w. Jej sΕowa zapisujΔ siΔ w sercach czytelnikΓ³w niczym kaszubski haft, budzΔ c uznanie i szacunek wobec ludzi, ktΓ³rzy z miΕoΕci do swojej maΕej ojczyzny gotowi byli dokonaΔ wielkich czynΓ³w.