PAWILON SZOSTY (Ward No 6)

“Powiesc przez niektorych uwazana za najwieksze dzielo Czechowa.
W niewielkiej szpitalnej oficynie znajduje sie sala nr 6 dla chorych umyslowo. Mieszka tam piecioro ludzi, miedzy innymi gluptak Mojsiejka i byly egzekutor sadowy Iwan Dmitrycz Gromow. Lekarzem szpitalnym jest Andriej Jefimycz Ragin. Kiedy otrzymal posade, szpital byl w okropnym stanie. On sam jest madrym i szczerym czlowiekiem, pozbawionym jednak silnej woli i wiary w prawo do zmieniania zycia na lepsze. Poczatkowo pilnie pracuje, jednak szybko zaczyna sie nudzic i uznaje, ze w danych okolicznosciach leczenie chorych jest bezsensowne. Przez taki poglad Ragin zaniedbuje sprawy i nie chodzi juz do szpitala kazdego dnia. Pracuje krotko i dla pozorow, po czym wraca do domu i czyta.
Pewnego wiosennego wieczoru Ragin przypadkiem trafia do sali nr 6. Poczatkowo zostaje oskarzony przez Gromowa o kradziez, jednak potem wywiazuje sie miedzy nimi dluga rozmowa. Doktor zaczyna odwiedzac oficyne codziennie – rozmowy z Gromowem maja na niego silny wplyw…
Czechow odwoluje sie w tej powiesci do stoickich zalozen Marka Aureliusza i polemizuje z nimi. Na przykladzie bohaterow udowadnia, jak obludne i niesprawiedliwe jest tlumaczenie ludzi, ktorym jest dobrze w zyciu, ze ci biedniejsi maja przynajmniej bogate zycie wewnetrzne, ze trzeba cieszyc sie tym, co sie ma i nie narzekac na swoj los. A przeciez szczescie nalezy sie wszystkim”.