PRZEDWOJENNI Zawsze byl jakis dwor Historia ziemian

“W codziennych historiach ziemianskich rodzin z poczatku XX wieku – Walewskich, Kanskich, Zoltowskich, Przyborow – przeglada sie historia Polski i Europy.
Ludzie, dwory, zdarzenia – istnieja w subtelnej sieci powiazan, o ktorych warto wiedziec…
Maryncia Malachowska uciekla z dworu w Prochorowej pod Odessa, kiedy wybuchla rewolucja w Rosji. Pozniej handlowala w Warszawie kapeluszami, szytymi wedlug paryskich wzorow. Maryla Walewska z Kowali nie chciala robic kariery w stolicy, jak radzil dziadek, znany adwokat. Hodowala za to kurczaki i narcyzy, bo dobrze sprzedawaly sie w Radomiu i pozwalaly rozwijac gospodarstwo. Janina Zoltowska z Bolcienik poczatkowo fascynowala sie losem swojej prababki, Maryli Wereszczakowny, ale pozniej bardziej interesowaly ja wiesci z konferencji pokojowej w Wersalu, na ktorej znajomy meza, Roman Dmowski skladal – razem z Paderewskim – podpis pod traktatem konczacym wojne. Zygmunt Puslowski w palacu w Czarkowych stworzyl przystan dla mlodopolskiej bohemy. Kolekcjonowal starodruki, a obrazy zamawial u Malczewskiego i Boznanskiej. Zofia Dluzewska-Kanska prowadzila w wolnej Polsce pierwszy bar mleczny, a kiedy wybuchla II wojna swiatowa karmila w Dluzewie setki wrzesniowych uchodzcow z Warszawy, wsrod ktorych znalazla sie tez Zofia Nalkowska. Aleksander Mazaraki z Zelaznej, ostatni prezes Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, ukrywal po Powstaniu Warszawskim schorowana juz Marie Rodziewiczowne. W Szczorsach, majatku ziemskim nad Niemnem, pracowal jako korepetytor mlody Jeremi Przybora…”