RYCERZE CHRYSTUSA Zakony rycerskie w sredniowieczu

“Alain Demurger proponuje czytelnikom syntetyczne spojrzenie na historie zakonow rycerskich z szerszej perspektywy, przez pryzmat czasow, ktore byly swiadkiem ich narodzin, rozkwitu, przeobrazen i upadku.
Utworzenie zakonow o religijno-militarnym, wiec nowatorskim, jak na tamte czasy, charakterze, bylo odpowiedzia sredniowiecznego chrzescijanstwa na wyzwania i trudnosci, z jakimi przyszlo mu sie zmierzyc nie tylko w Ziemi Swietej w czasach wypraw krzyzowych, ale takze na Polwyspie Iberyjskim w okresie rekonkwisty i na terenach nadbaltyckich w czasie chrystianizacji poganskich plemion.
Stworzenie nowego bytu, mnicha-rycerza, odzianego w zbroje z zelaza i wiary, wyposazylo sredniowieczny Kosciol w armie zolnierzy wiernie wypelniajacych zadania obrony chrzescijanstwa i wcielajacych w zycie idee walki z „niewiernymi”.
Zakony rycerskie, laczace modlitwe i kontemplacje z niesieniem pomocy pielgrzymom, ubogim i chorym oraz z dzialaniami zbrojnymi w obronie chrzescijanstwa, byly skrojone na miare swoich czasow.
Do ich niebywalego rozwoju przyczynily sie wyprawy krzyzowe, rekonkwista i chrystianizacja terenow nadbaltyckich.
Z czasem zakony wyzbyly sie militarnych prerogatyw, stanowiacych o ich oryginalnosci, aby dostosowac sie do nowych warunkow, porzucily walke zbrojna, powracajac do swej pierwotnej dzialalnosci, czyli niesienia pomocy potrzebujacym”.