Opowiadania z tomuΒ SΕoΕΒ (wydane po raz pierwszy w 1957 roku) prezentujΔ wszystkie cechy pisarstwa SΕawomira MroΕΌka.
Krytyka uznaΕa je za najbardziej charakterystyczne dla jego twΓ³rczoΕci: groteskowo ukazane sytuacje, w ktΓ³re uwikΕany zostaje zdezorientowany bohater, kompromitacja postΔpowoΕci i rzekomej naukowoΕci, absurdalnoΕΔ poczynaΕ urzΔdniczej wΕadzy. PodkreΕliΔ naleΕΌy takΕΌe fenomenalne posΕugiwanie siΔ jΔzykiem przez m.in. wykorzystanie i parodiowanie rΓ³ΕΌnych stylΓ³w i konwencji.