“Marzenia, batalie, wielkie milosci w niewydanych dotad listach legendarnej dziennikarki.
Korespondencja zebrana w ksiazce “Strach jest grzechem” stanowi swiadectwo zycia kobiety, ktora zaznala takich samych udrek, jak inni. Kobiety rozdartej miedzy pragnieniem niezaleznosci a potrzeba znalezienia oparcia w innych, miedzy przyjemnoscia, jaka daje pasjonujaca praca, a lekiem, ze obowiazki zawodowe pochlona czas prywatny. Te listy sa rowniez nadzwyczajna lekcja sztuki pisania nawet wtedy, gdy zawieraja tylko prosby o ksiazki albo gdy jest w nich mowa o puszkach sardynek.
Oriana Fallaci nienawidzila pisania listow, bo kradly jej cenny czas niezbedny do pracy nad ksiazkami. A jednak nikt bardziej od niej nie zwiazal swojego nazwiska z epistolografia. Od czasow dziennikarskiego debiutu prowadzila intensywna korespondencje, publiczna i prywatna, z waznymi politykami, ludzmi kultury, publicystami, od Andreottiego do Nenniego, od Ingrid Bergman do Shirley McLaine, od Henry’ego Kissingera do Fidela Castro. Za kazdym razem list poprzedzaly trzy, cztery brudnopisy, niemal zawsze podpisane, poniewaz pragnela miec jasne wyobrazenie o tym, co zobaczy jej rozmowca, kiedy otworzy koperte. Brudnopisy przechowywala, aby zostawic jakis slad wymiany listow.
Dzieki nadzwyczaj starannej archiwizacji prywatnych zapiskow, sposrod setek listow pisanych do przyjaciol i kolegow, rodziny i politykow, wybrano te najbardziej znaczace, ktore pozwolily opowiedziec zycie Fallaci za posrednictwem jej zywego glosu”.
