“Ucho Igielne to poruszajaca medytacja nad ludzkim losem, pamiecia i historia, zagadkowoscia intymnych relacji, a przede wszystkim nad tajemnica spotkania mlodosci i starosci.
W powiesci Mysliwskiego jak w lustrze odbija sie kawal polskiej historii ze wszystkim, co w niej dramatyczne, bolesne, przemilczane i niewypowiedziane. Przede wszystkim jednak jest to rzecz o tym, jak uplywajacy czas odciska pietno na ludzkim doswiadczaniu siebie i swiata. Piekna, gleboka literatura, w ktorej przenikliwosc obserwacji i swoista czulosc wobec czlowieka splataja sie z wymiarem symbolicznym.
Bieglem przez te dawna dzika, zielona doline do Ucha Igielnego. Stal juz na brzegu tych spadzistych schodow, stukal laska w schodek ponizej, sprawdzajac, o ile glebiej musi teraz zstapic niz poprzednim razem. Widocznie stwierdzil, ze jest duzo glebiej, bo podobnie sprawdzil i nastepny schodek, i nastepny. Jak mozna byc takim starym, pomyslalem, a nawet zezloscilo mnie to. W jego wieku juz malo co ze swiata zostaje, wiec gdzie on idzie, po co?”
– fragment ksiazki
