Autorka przybliża zasady dworskiej etykiety, dopracowane i rozbudowane za czasów Ludwika XIV, tworząc osobliwą kronikę życia codziennego wersalskiego dworu, spisaną przez pryzmat zasad rządzących zachowaniem i rozkładem dnia mieszkańców pałacu, który w czasach Króla Słońce był zamieszkały przez dwór liczący blisko tysiąc osób i tyleż samo służby.
Pierwsza część („Il était une fois Versailles…”, „Dawno temu w Wersalu…”) nakreśla okoliczności i powody wprowadzenia rozbudowanej etykiety, opartej w dużej mierze na zasadach ceremoniału ustanowionych przez Katarzynę Medycejską.
Druga część („Étiquette au fil des jours”, „Etykieta na co dzień”) to zbiór haseł dotyczących wersalskich zwyczajów i obyczajów, ułożonych w porządku alfabetycznym. Jest to jednak zbiór osobliwy, autorka bowiem jest daleka od serwowania czytelnikowi prostych definicji. Każde z haseł zawiera szczegółowe objaśnienie (konkretnej zasady, ceremoniału lub stanowiska),hojnie okraszone błyskotliwymi i zabawnymi anegdotami, wzbogaconymi o cytaty zaczerpnięte z listów i pamiętników.
