“Wśród umarłych” Stanisława Lema to druga po “Szpitalu Przemienienia” część cyklu “Czas nieutracony”. Do miasta, w którym rozpoznajemy rodzinny Lwów pisarza, przybywa ze wsi chłopiec, Karol Wilk, matematyczny geniusz-samouk. Pracując w warsztatach samochodowych, trafia pod opiekę grupy profesorów, którzy pragną ocalić jego talent przed okrucieństwami wojny i okupacji. Dojrzewanie intelektualne i społeczne dorastanie przebiegają u chłopca równolegle, a kulminacja obu procesów następuje w tragicznym okresie: podczas likwidacji lwowskiego getta.
Powieść balansuje między wymogami socrealistycznej cenzury a osobistym świadectwem autora. Lem, ukrywając topografię rodzinnego Lwowa pod zaszyfrowanymi nazwami, przemyca wątki Zagłady, wojennego wykluczenia i własnego ocalenia.
“Wśród umarłych” to powieść o dojrzewaniu, samotności i moralnych dylematach w świecie, gdzie śmierć i dehumanizacja stają się codziennością.
