Z OTCHLANI

“Ksiazka zawiera spisane i opublikowane zaraz po wojnie relacje autorki z siedmiomiesiecznego pobytu w niemieckim obozie koncentracyjnym dla kobiet w Birkenau w latach 1943-1944. Jest ona nie tylko przejmujacym zapisem niewyobrazalnego okrucienstwa, z jakim spotkaly sie tam wiezniarki roznych narodowosci, ale i swiadectwem postaw usilujacych ocalic resztke ludzkiej godnosci w tym nieludzkim miejscu. Ostatnie slowo bowiem nie nalezy do zla, a cierpienie ma swoj sens, jesli tylko nie bedziemy sie zamykali w doczesnej perspektywie.
„Gdyby przezycie lagru bylo ponad sily, toby Bog tego nie zadal, bo On wie, na ile nas stac… Czyli cale zagadnienie sprowadza sie do tego, czy sie wierzy, czy nie… W lagrze bardziej niz gdziekolwiek winno byc: tak – tak; nie – nie. Bo musimy nie tylko to zlo przyjac i zniesc, ale je zwalczyc. Jak?… Jezeli sie uda znosic to, co my znosimy, nie czujac nienawisci, nie pragnac osobistej zemsty, to tym samym zwalczamy lagier”.
Napisanie tej ksiazki dla autorki to kwestia obowiazku, a w zasadzie poslannictwa. „Bog na to pozwolil niektorym ludziom ogladac pieklo na ziemi i wrocic, by dali swiadectwo prawdzie?”.
Dodatkowym zamyslem Z otchlani, bylo przedstawienie na progu zakonczenia II wojny swiatowej nowych celow wychowawczych. Na ostatniej stronie Z otchlani (wszystkich wydan ) autorka jasno stwierdza – Wychowywac inaczej ludzi! Dotykamy sedna sprawy, celu wlasciwego tej ksiazki”.