Wychowany w paΕacu potomek chΕopΓ³w. Jako artysta narodziΕ siΔ juΕΌ w wieku czterech lat, dziΔki fortepianowi bez nΓ³g i klawiatury. UwaΕΌa, ΕΌe caΕe jego ΕΌycie to seria przypadkΓ³w. W koΕcu, gdyby pewien reΕΌyser nie wΕΔ czyΕ w odpowiednim momencie telewizora, prawdopodobnie nigdy nie zostaΕby aktorem.
Zbigniew ZamachowskiΒ to dla jednych niezapomniany pan WoΕodyjowski, dla innych – fenomenalny Shrek. PracowaΕ z najwiΔkszymi: Grzegorzewskim, KieΕlowskim, Kutzem, WajdΔ . WisΕawa Szymborska wystawiΕa mu jednΔ z najlepszych recenzji w jego ΕΌyciu: βLubiΔ jak pan gra, bo pan gra tak, jakby pan nie graΕβ. I choΔ zagraΕ ponad trzysta rΓ³l filmowych, telewizyjnych i teatralnych, dla niego najwaΕΌniejsza jest wciΔ ΕΌ muzyka, od ktΓ³rej tak naprawdΔ wszystko siΔ zaczΔΕo.
W rozmowie z BeatΔ NowickΔ wspomina dzieciΕstwo, czasy studenckie i poczΔ tki kariery. Opowiada o przygodzie z prohibicjΔ , o tym, jak BogusΕaw Linda uratowaΕ mu ΕΌycie, a Wojciech Malajkat zΕoΕΌyΕ protest przed mauzoleum Lenina. OdsΕania czΔsto zaskakujΔ ce kulisy pracy na estradzie, w filmie i teatrze. Zdradza teΕΌ, co czuje ojciec czwΓ³rki dzieci, ktΓ³re nie poszΕy w jego Εlady i uchyla kurtynΔ do Εwiata miΕoΕci.
To nie tylko wywiad ze Εwietnym aktorem, ale teΕΌ opowieΕΔ o czterdziestu najlepszych latach historii polskiego kina i teatru.Β LΕni od anegdot, zabawnych historyjek, tajemnic. Zamachowski ma dar opowiadania βfilmowymi scenamiβ, dziΔki czemu czytelnik czuje siΔβ¦ jak w filmie.