LALECZKI SKAZANCOW Zycie z kara smierci (Death Row Dollies)

“Stany Zjednoczone, rok 1998. W planie dwadziescia egzekucji, jedna co osiemnascie dni. Rok 1999. Trzydziesci piec egzekucji, jedna co dziesiec dni. Rok pozniej jedna co dziewiec.
Obecnie kara smierci moze byc zasadzona w 31 z 50 stanow USA. Zastrzyk trucizny, krzeslo elektryczne, komora gazowa, powieszenie, rozstrzelanie. Rodziny ogladajace egzekucje przez szybe, relacje w prasie, opis ostatniego posilku podany do wiadomosci publicznej. Pod wiezieniem ramie w ramie stoja przeciwnicy kary i jej zwolennicy. Ci drudzy, przy akompaniamencie zespolu country, w piknikowej atmosferze popijaja piwo i wreczaja dzieciom papierowe choragiewki z haslami popierajacymi kare smierci.
Holenderska reporterka Linda Polman opisuje skomplikowana sytuacje teksanskich skazancow na tle amerykanskiego systemu karnego. Rozmawia z kobietami, ktore zdecydowaly sie na malzenstwa z osadzonymi w celach smierci, z lewicowymi aktywistami walczacymi z niehumanitarnym systemem sadowniczym, z pastorami przymykajacymi oko na brutalne metody rozstrzygania prawa, z kolekcjonerami „murderabiliow” z calego swiata, a przede wszystkim z samymi wiezniami, dla ktorych kara smierci jest czesto wybawieniem od trudnej codziennosci wiezienia”.