Nieznana korespondencja dwójki polskich Noblistów.
Niecodzienne spotkanie dwóch na pozór skrajnie różnych osobowości. W oszczędny, acz błyskotliwy i dowcipny sposób Szymborska i Miłosz opowiadają sobie o tym, co słychać – u nich prywatnie i w świecie.
Jak pisze we wstępie Marcin Wicha, obserwujemy tutaj niezwykłych „kuratorów galerii osobliwości”, którzy mimochodem odsłaniają swoje nieoficjalne oblicze. Możemy podpatrzeć, jak wymiana uprzejmości zmienia się w bliską zażyłość i wspólną zabawę słowem i obrazem. Niepublikowane dotąd, zebrane w jednym tomie listy i nie tylko, to kawał – mniej poważnej – historii literatury.
