DZIECI REWOLUCJI PRZEMYSLOWEJ Prawdziwe historie

“Dzieci. Nie maja prawa glosu. Nie maja wyboru. Dorosli posylaja je do najciezszych prac. Nikogo to nie dziwi.
W kominie jest ciemno, duszno i goraco. George jest maly, a tylko takie dzieci moga pracowac jako czysciciele kominow. Pod soba ma czarna otchlan. Zapiera sie golymi pietami o cegly. Pelznie w gore. Do swiatla. Wyciaga reke ze skrobaczka… Nagle wszystko znika. Nie slyszy wlasnego krzyku. Nie slyszy gluchego odglosu, z ktorym jego cialo uderza o palenisko.
Lysa Patience pcha swoj wozek kopalnianym tunelem. Dziewczynka boi sie bicia, a daje rade szybko przesuwac wagonik z weglem, tylko jesli wcisnie w niego obie rece i czubek glowy. Wlosy wytarly sie tam zupelnie i zostala tylko gola skora. Osmioletni William juz czeka przy swoich drzwiczkach. Przepusci wozek i zamknie je najszybciej, jak potrafi. W tych prymitywnych warunkach wentylacja jest kluczowa. Inaczej trujace gazy zabija wszystkich w kopalni. Po pracy bedzie chcial wrocic na gore. Zabladzi.
Swiat, jaki znamy, wymyslili wizjonerzy, inzynierowie, genialni naukowcy. Ale zbudowaly go male dzieci. Od Londynu, przez pelna fabryk Lodz, az po ludne miasta Indii maluchom odbierano dziecinstwo, szanse na edukacje i normalny dom. Ich praca byla tania, a utrata zdrowia i zycia – akceptowalna”.