DZIENNIKI KOLYMSKIE

“Jade na Kolyme, zeby zobaczyc, jak sie zyje w takim miejscu, na takim cmentarzu. Najdluzszym. Mozna sie tu kochac, smiac, krzyczec z radosci? A jak tu sie placze, plodzi i wychowuje dzieci, zarabia, pije wodke, umiera? O tym chce pisac. I o tym, co tu jedza, jak plucza zloto, pieka chleb, modla sie, lecza, marza, walcza, tluka po mordach…
Gdy laduje, w aeroporcie pod Magadanem czytam wielki napis: WITAJCIE NA KOLYMIE – W ZLOTYM SERCU ROSJI.”
Jacek Hugo-Bader