PowieΕci Dostojewskiego to historie mΔskich tragedii, dla ktΓ³rych kobiety stanowiΔ jedynie tΕo.
W jego ΕΌyciu byΕo odwrotnie β to one staΕy na pierwszym planie, to bez nich nie potrafiΕ istnieΔ ani tworzyΔ. A wiΔc ukochana matka, znoszΔ ca humory zazdrosnego mΔΕΌa; pierwsza ΕΌona Maria, cierpiΔ ca na gruΕΊlicΔ i skrajne stany emocjonalne; Polina, uwieczniona w Graczu kontrowersyjna kochanka; no i Ania, druga ΕΌona, oddana towarzyszka godzΔ ca siΔ na wszelkie upokorzenia i naΕΓ³g hazardowy wybitnego mΔΕΌa. To te najwaΕΌniejsze. Ale kobiet w ΕΌyciu Dostojewskiego byΕo wiΔcej. I niemal kaΕΌda daΕa czΔ stkΔ siebie ktΓ³rejΕ z jego bohaterek. Geniusz i znawca duszy ludzkiej od kobiet oczekiwaΕ poΕwiΔcenia i wspΓ³Εczucia, w zamian oferujΔ c emocjonalne piekΕo. Anna Korwin-Krukowska, ktΓ³rej pisarz siΔ oΕwiadczyΕ, szybko to zrozumiaΕa: βJego ΕΌona powinna zupeΕnie, caΕkowicie poΕwiΔciΔ siΔ jemu, oddaΔ mu caΕe swoje ΕΌycie, myΕleΔ tylko o nim. A ja tak nie mogΔ, ja sama chcΔ ΕΌyΔ!β.
Nasz biedny Fiedia to gorzka i pasjonujΔ ca opowieΕΔ o kobietach w ΕΌyciu geniusza i klucz do nowego odczytania jego twΓ³rczoΕci. To takΕΌe opowieΕΔ o pierwszych rosyjskich emancypantkach, ktΓ³re naleΕΌaΕy do bliskiego krΔgu przyjaciΓ³Ε Dostojewskiego.