PLASTUSIOWY PAMIĘTNIK

‘Jestem malutki ludziek z plasteliny. Dlatego na imie mi Plastus. Mam sliczne mieszknie: oddzielny drewniany pokoik. Obok mnie , w drugim pokoju, mieszka tlusciutka, biala guma. Ta guma nazywa sie ‘myszka.’ A zaraz kolo gumki mieszkaja cztery blyszczace, ostre stalowki. A z drugiej strony, w dlugim korytarzu, mieszka pioro, olowek i scyzoryk. Z poczatku nie wiedzialam, jak sie nasz dom nazywa. Teraz juz wiem: piornik.’